ՀԱՎԱԿՆՈՏ, ԻՆՔՆԱՀԱՎԱՆ, ՊԱՐԾԵՆԿՈՏ, ՄԵԾԱԽՈՍ ԵՎ ՄԵԾԱՄԻՏ

ՀԱՎԱԿՆՈՏ, ԻՆՔՆԱՀԱՎԱՆ, ՊԱՐԾԵՆԿՈՏ, ՄԵԾԱԽՈՍ ԵՎ ՄԵԾԱՄԻՏ

ՀԱՎԱԿՆՈՏ, ԻՆՔՆԱՀԱՎԱՆ, ՊԱՐԾԵՆԿՈՏ, ՄԵԾԱԽՈՍ ԵՎ ՄԵԾԱՄԻՏ

«Հավ չելած՝ թառ ա թռնըմ»:

«Թև չի հանել, թառն ա թռչըմ»:

«Հավ չեղի, հավկիթ կածա»:

«Հավ դեռ նոր էղե, ղազու (սագ) հավկիթ կածա»:

«Ք…  չեղած՝ աթար (ցան) կըլլի»:

«Մուկը չեղած դդում կը ծակե»:

«Մուկ չեղած պատ կը ծակե»:

«Իր գլուխը չի կարում կապի, ուզըմ ա հարսանիքին հարսի գլուխը կապի»:

«Խորոզ (աքլոր) չեղած՝ կը կանչե»:

«Կատու չեղած մուկ կը բռնե»:

«Նոր է ոտքի էլեր ռեյվանի (արագընթաց ձիու քայլ) քալել կուզե»:

«Ինձանից էլե, ինձ լող ա սորվացնում»:

«Էլե մենես (ինձանից), կուտա վերես»:

«Հավկթեն է էլի, զհավկիթ չհավնի»:

«Կճեպից ա դուրս եկել, կճեպին հավան չի կենում»:

«Քաստանիցն (շագանակ) է դուրս եկել, կճեպին չի հավնում»:

«Կոտ կիրիրեն (կրիա) կոտից (պատյան) էլեր ա, կը թքու վըր կոտին»:

«Հորթը որ կովի առաջն ընկնի՝ գելը կը տանի»:

«Հորթը կովի առաջն ընկավ, գիլի բաժին կը դառնա»:

«Ուզում ես կաքավաերիշ (կաքավ քայլք) էթաս, ագռավինն էլ ես մոռանում»:

«Ագռավը ուզեց կաքավաերիշ էթա, իրանն էլ մոռացավ»:

«Կռիկ ուզեց կաքվու քելք քելել, կռկանն էլ մոռցավ»:

«Ագռավն ուզեց սինամ հավքի պես քելեր, հա՛մ զուր մոռցավ, հա՛մ զընդրան»:

«Նոր-նոր հավեր են դուս եկե, երկաթե ձու են ածում»:

«Պուճուր մարդիկ մեծ երազ կը տենան»:

«Մուկն էլ ա աղանձ ուտում»:

«Մուկն էլ ա արոն (որոճալ) անում»:

«Կրակ պիտի թողա ի պրակ»:

«Օրդուի (քանակ) ձիանք նալեցին, կիրիրեք լե ոտ վերուցին»:

«Զձիան նալեցին, իշվան ոտներ վերուցին»:

«Ձին կը նալեին, աթոռն իր ոտքն ալ վերուց»:

«Դավաներին (ուղտերին) տարան նալելու, գորտերն էլ ոտները պարզեցին»:

«Ըղտերու ոտքեր նալեցին, կիրիրեքն էլ ոտքեր վերուցին»:

«Պզտիկ քուն կը քնանա, մեծ երազ կը տեսնա»:

«Մուկը ինքը պուճուր ա, երազները մենծ-մենծ են»:

«Կաղ էշով քարվան կը խառնվի»;

«Քոռ էշով քերվան (կարավան) չեն խառնվիր»:

«Մեկ իշով քարվանճութեն պտի էնա»:

«Մեկ եզնով քարվանի մեջ ա մտնում»;

«Շատ պարծեցողը պարկը կը մտնի»:

«Շատ մի՛ պարծենա, պարկը կը մտնես»;

«Բանն արա, հետո պարծեցիր»:

«Շատ պարծենցող ջորին լեռը կը մնա»:

«Շատ պարծեցողը շուտ կը ցածիգնա»:

«Համադան գացի, յոթ կորի կը թռնեի: __Համադանը հեռու, կորին մոտ, արի, թռի»:

«Ղարաբաղա  հողումը քսան գազ կը թռչեր: __Ահա, էս գազը, էս էլ հողը, արի, տաս գազ թռի»:

«Գյանջա հեռու, գյազը մոտիկ»:

«Առուն թռիր, նոր քե գովամ»:

«Առաջ ածե, հետո կականես էրե (կչկչալ)»:

«Աշխարքումը մին դո՛ւ, մին էլ ես»:

«Շունը պառկեր է սելին հովը, գիտե իր հովն է»:

«Շունը դեզի հովը նստե, կըսե՝ էս ինչխ մենծ (մեծ) շուք ունիմ»:

«Խելքերը մեզաթն (աճուրդ) են հաներ, իր խելքին է հավներ»:

«Իր խելքս ես հավնիլ իմ, քու խելքդ դու հավնիլ իս»:

«Էշն իր զռալուն վրա մայիլ լըլլի (հիանալ)»:

«Քաչալն յուրան փափախին հավան կը կենա»:

«Ղուռպաղային (գորտ) հարցուցին քի՝ ինչո՞ւ տայմա (շարունակ) կը պոռաս:__Ձայնիս զմայլված եմ, ըսավ»:

«Մեյմ օր շարժիմ, աշխարք կարժիմ»:

«Դուն քեզ մի գովեր, թող ուրիշը գովե»:

«Պուտուկն ասեց՝ տակս ոսկի ա, շերեփն  ասեց՝ ե՞ս որդի եմ»:

«Պուտուկն ասաց՝ իմ տակ ոսկի ա, շերեփն ասաց՝ ես հո՞ւստ կուգամ»:

«Գիտուն աղվեսը էրկու ոտով թալաք (թակարդ) կընկնի»:

«Ճարպիկ մուկ էրկու ոտով կընկնի թալաք»:

«Ինքը պզտիկ՝ լեզուն մենծ»:

«Ինքը պզտիկ՝ կիճը (խայթ) մեծ»:

«Ինք քանց լում, լեզուն քանց սունմ»:

«Անհունար (ապաշնորհ) մարդի լեզուն երկար կըլնի»:

«Գլուխը դարտակ մարդու լեզուն էրկեն կըլլի»:

«Գոդի (ծույլ, վատ) մարդու լեզունէրկեն կեղնի»:

«Ձեռնեն մին բան չի գալ, լեզուն բողազ (կոկորդ) կը ճղի»:

«Լեզվիդ լեզու չի հասնի, անկաջիդ՝ խոսք»:

«Լեզուն չըլնի, ագռավները աչքերը կը հանեն»:

«Մեծ բրդուճ (պատառ) կեր, մեծ մի խոսի»:

«Մեծ զրուցողին՝ մեծ լոխման (պատառ) բերանը կը մնա»:

«Մեծ զըրցողին՝ ոտքը կուգա»:

«Մեծախոսի ձեռքեն բան չը գա»:

«Փիադեն (հետիոտն) ձիավորի վրեն ծիծաղումա»:

«Մի ասեղ պտի առնի, պողպատի փութն ա հարցնըմ»:

«Մեկ ասեղ պտի առնի, երկաթի փութն է հարցնում»:

«Ձևել չի գիտեր, մկրատը ձեռքեն չի ձգեր»:

«Կտավ գործողը ապրեշում գործողին չի հավնի»:

«Բանձր տեղն ի ձեռ մի թալե (ձգե)»:

«Վարը նստած, վեր մի՛ խոսիր»:

«Մանր տրեխով՝ մեծ ռեխով (երախ)»:

«Խոշոր մի բրդիր գդալդ կու գա»:

«Մենծ խոսելով փլավ չի եփվի, եղ ու բրինձ է հարկավոր»:

«Ո՛չ մարդանման, ո՛չ մարդահավան»:

«Մարդ կա՝ ո՛չ մարդանման, խոսքերն է մարդասպան»:

ՀԱՅԿԱԿԱՆ ՍՍՌ ԳԱ (ԳԻՏՈՒԹՅՈՒՆՆԵՐԻ ԱԿԱԴԵՄԻԱ ) ՀՐԱՏԱՐԱԿՉՈՒԹՅՈՒՆ — ԵՐԵՎԱՆ 1960
Մ. Աբեղյանի անվան գրականության ինստիտուտ, Ա. Տ. Ղանալանյան, ԱՌԱԾԱՆԻ

Добавить комментарий